Een maand geleden was ik in de kruidentuin blaadjes munt aan het plukken toen ik een zacht gemiauw hoorde. In eerste instantie dacht ik aan een nest kittens want het klonk zo zwak. Het geluid kwam vanonder de kerstboom. Ik tilde een paar takken op en daar lag een kleine poes languit .
"Wat doe jij daar ? " vroeg ik. Ze krabbelde overeind en kwam meteen naar me toe. Begon me kopjes te geven en bleef daarmee doorgaan terwijl ik met de muntplantjes bezig was.
Op weg naar de achterdeur draaide ze constant rond mijn benen. Ik ging naar binnen en ze volgde me gezwind. Overal waar ik liep kwam ze me achterna. "Heb je soms honger en dorst?"wilde ik weten.
Ik heb een flinke voorraad in huis maar geen kattenvoer. Wel gehakt om spaghettisaus te maken. Dat stond vanavond op het menu. Een paar lepels rauw gehakt konden er wel van af voor deze onverwachte gast. En of ze dat lustte! Nog een schaaltje half melk- half water en ze was tevreden merkte ik.
De hele avond is ze bij ons gebleven en ze gedroeg zich alsof ze hier woonde. Maar ik had geen kattenbak! Voor de nacht heb ik haar buiten gelaten en een schaaltje water neer gezet.
De volgende ochtend stond ze aan de deur te miauwen. Ik heb ze dan maar weer binnen gelaten.
Mijn jongste dochter Ellen, die een cattery in Main Coons heeft, belde ik om te vragen wat ik met het beestje moest doen. Ze kwam meteen met een voorraad zelf gemalen vlees, een kattenbak en een zak korrels alsook een vervoersmandje. We zouden naar de dierenarts gaan om te kijken of ze gechipt was. Niet dus. Ongeveer een half jaar oud schatte hij haar toen hij naar het gebit keek maar dat wist Ellen me ook al te vertellen. Dan maar melding gemaakt op diverse websites en briefjes in de straat rond gedeeld. Zonder succes. Zou het beestje gedumpt zijn in deze vakantietijd? Ze droeg wel een vlooienbandje en een roze halsband.
Na twee weken wachten hebben we dan maar besloten om het poesje te houden. We zijn ons aan haar gaan hechten. Ze lijkt zoveel op onze poes die tien jaar geleden hier is dood gereden. We hebben haar toen begraven onder de kerstboom. Onze kleindochter zegt tegen iedereen die het horen wil dat we een poesje onder de kerstboom hebben gevonden: een vervroegd kerstcadeautje dus. Misschien toch de reïncarnatie van 'Poes'? Het is een kleine wildebras. Met de plantenspuit moet ik haar dingen afleren die ze niet mag zoals op het aanrecht springen en proberen om overal aan te likken.
Omdat ze aan de stoelen krabde heb ik haar nageltjes van de voorpoten geknipt met een speciaal kattentangetje. Een matje dat ik van Zeeman had meegenomen leek de oplossing want daar ging ze meteen op krabben. Ze veegt ook dingen onder de mat!
Anderzijds is ze heel erg lief en aanhankelijk. 's Ochtends is ze zo uitgelaten dat ze als een leeggeprikte ballon door het huis vliegt. Ze heeft er zo'n vaart op zitten dat ze uitglijdt over de tegels en een schuiver maakt alsof ze zich op glad ijs bevindt. Ik doe de deuren naar de hal open zodat ze de trap op en af kan rennen. Net zoals onze kleindochter Lola speelt ze boven met het windorgel.
Als het mooi weer is mag ze naar buiten aan het riempje. Ik zou niet willen dat ook zij werd dood gereden. Ze vindt het heerlijk om onder de struiken te liggen. Ze heeft ook al haar favoriete stoel uitgekozen.
Gistermiddag is Poes gesteriliseerd bij Paul, de man van onze tandarts Frieda. 's Avonds kon ik haar weer ophalen. Ze had antibiotica en een pijnstiller gekregen. Thuis sprong ze zelf uit het vervoersmandje en liep te zwalken als een dronkeman. Omdat ze zo koud aanvoelde heb ik haar op mijn borst gelegd en ze sliep verder. Opeens voelde ik nattigheid. Oei, een plasje. Het beestje was te versuft om er iets van te merken.Heb haar even op een handdoek gelegd terwijl ik me verschoonde en mijn T-shirt in een emmer sop gooide. Eerst maar eens een warme kruik voor Poes maken want ze had wel ondertemperatuur merkte ik. Ze bleef een poos lekker op de kruik liggen en kroop dan haar schuildoos in die ik zelf heb gemaakt. Over tien dagen mogen de hechtingen eruit . Dan krijgt ze ook haar inentingen en wordt ze ontwormd. We laten een chip zetten voor het geval ze er eens tussenuit knijpt.
Het was een korte nacht voor Bert en mij want we kwamen later dan gewoonlijk in bed en 's ochtends vroeg zijn we om beurten gaan kijken hoe het met Poes was.
Nog eens gebeld met dochter Ellen om verslag uit te brengen. Ze moest nu wel iets eten maar ze heeft nog geen trek. Dan maar een kauwstaafje, een snoepje dat ze altijd krijgt voor het slapen gaan.
Daarna zal ze geleidelijk aan wel beter gaan.
Over tien dagen moeten de hechtingen worden verwijderd. Ze wordt dan ook meteen ontwormd, ingeënt tegen niesziekte en ze krijgt een chip. Alles keurig genoteerd in een Europees paspoort voorzien van de nodige stempels. De pasfoto mag ik er zelf in plakken.
De hechtingen. |